Zelfverzekerd en gloedvol als altijd legde Victor Muller vandaag uit waarom Saab surseance heeft aangevraagd en hoe goed dat volgens hem voor het bedrijf is. Maar wanneer er nou eindelijk geld komt, blijft onduidelijk. Wel is duidelijk dat al Mullers hoop is gevestigd op de Chinezen.
Saab heeft surseance aangevraagd om tijdelijk in rustiger vaarwater te komen, zei Victor Muller vanmiddag op een persconferentie in Trolhättan. Hij zei het alsof het een positieve gebeurtenis is, maar in feite is het te treurig voor woorden dat het zover heeft moeten komen.
Surseance naar Zweeds model
De surseance naar Zweeds model is anders dan bij ons. Saab krijgt nu een bewindvoerder die aanschuift bij de directie. Individuele schuldeisers worden op afstand gehouden zodat directie en bewindvoerder binnenkomend geld kunnen voorsorteren voor een allesomvattend plan waarin alle schuldeisers zijn opgenomen. Intussen betaalt de Zweedse staat de lonen van het personeel. Deze situatie mag drie maanden duren en kan verlengd worden tot maximaal een jaar.
Muller stond de pers te woord op zijn bekende overtuigende wijze en veroorloofde zich op zijn tijd grapjes, bijvoorbeeld over een omvallende microfoon. Tegelijk was hij uiterst kortaf tegen een kritische journalist die dóór bleef vragen. Want daar houdt Muller niet zo van.
Trap na
Het mediamoment was een mooie aanleiding om Vladimir Antonov weer eens in het zonnetje te zetten en tegelijk de instanties die zijn deelname aan Saab blokkeren, een trap na te geven. Antonov had maanden geleden 100 miljoen euro willen fourneren toen 30 miljoen al genoeg was. Hij bleef aandringen op deelname, terwijl de Europese Investeringsbank en de Zweedse regering van meet af aan tegen hem waren, zo bleek achteraf. We hebben anderhalf jaar lang tegen windmolens lopen vechten, aldus Muller. Hij is naar eigen zeggen nog steeds dikke vrienden met de Rus die nu meer afstand heeft genomen van Saab.
Tijd rekken
Alles lijkt af te hangen van het Chinese geld dat Pang Da en Youngman, samen 245 miljoen euro, willen investeren. Muller moet tijdrekken totdat die twee groen licht krijgen van de Chinese autoriteiten. Het lijkt erop dat hij het lot van Saab geheel in handen legt van zijn beoogde Chinese partners met hun diepe zakken. Steeds hamert Muller op de verlossing die zij gaan brengen.
Herhaaldelijk vroegen journalisten hoe zeker het is dat het Chinese geld er komt. Muller zegt ervan overtuigd te zijn dat het komt, maar geeft niet aan wanneer. Er is nog steeds geen enkele garantie voor.
Net zo theoretisch zijn eventuele andere geldschieters. Muller repte op de persconferentie vol overtuiging van grote interesse bij investeerders in heel veel landen, maar hij maakt dat allerminst concreet, noch met bedragen, noch met termijnen.
De surseance is niet meer dan het zoveelste noodverband. Het is dan wel geen noodlening, maar een juridische noodmaatregel om tijd te winnen. Tijd totdat het Chinese geld komt. Als het komt.
Mullers werkelijkheid
Wie Muller niet goed kent, hoorde op de persconferentie een verhaal over een tijdelijk probleem. Maar wie hem wel kent, zag zijn bekende werkwijze: vergezichten schetsen op basis van aannames zonder dat er voldoende concrete feiten aan ten grondslag liggen. Hij gaf het beeld van zijn werkelijkheid, zoals hij die wenst te zien. Niet die van de echte werkelijkheid, want die is vele malen weerbarstiger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten