Afgelopen week beleefde Saab spannende momenten met de aanvraag tot surseance en de daaropvolgende afwijzing door de rechter. Opvallend is te zien wat er gebeurt met Victor Muller als hij verder in het nauw komt.
Als journalisten op persbijeenkomsten of in interviews twijfel uitspreken over de hardheid van de Chinese deal, reageert hij korzelig en kortaf. Als er op de man wordt gespeeld, zoals Rob Trip in het NOS-journaal donderdag deed, kan hij zijn woede maar nauwelijks verbergen. Het enthousiasme en de niets-aan-de-hand-houding waarmee Muller zich altijd presenteert, kent zijn grenzen.
Verwarring
Er zijn ook serieuzere effecten. Verwarring over Mullers uitspraken over het beschikbare geld bijvoorbeeld. Muller deed voorkomen alsof Saab geld heeft om lonen te betalen, maar dat niet kan aanwenden omdat het niet zijn werknemers vóór andere schuldeisers mag laten gaan. Dat verbaasde het incassobureau dat een reeks schuldeisers bijstaat. Het bureau had zoveel geld niet aangetroffen tijdens zijn procedure.
Het geld bleek inderdaad niet in het bezit van Saab. Kennelijk doelde Muller op geld dat hij verwacht, maar nog niet heeft. De wens was de vader van de gedachte, en in dit geval van uitspraken richting de pers. En dat is nogal gevaarlijk. Veelzeggend is het dat Mullers uitspraken snel werden gevolgd door een persbericht ter verduidelijking.
Komende dagen cruciaal
De komende dagen worden cruciaal. Mullers mogelijkheden raken uitgeput. De zaak ontwikkelt zich in een richting waarbij hij steeds minder factoren naar zijn hand kan zetten en dat past absoluut niet in zijn dominante werkwijze.
Hem rest alleen nog de hoop op het Chinese geld. Over andere geldbronnen horen we hem niet meer. Zolang dat geld er niet is, en de rechter zich buigt over het hoger beroep in de surseance-zaak, maant hij de vakbonden om Saab niet op de huid te zitten met een faillissementsaanvraag.
Muller probeert de bonden te paaien door ze bondgenoten te noemen, maar dat zal weinig helpen. De afgelopen maanden hebben er in toenemende mate kritische geluiden geklonken vanuit vakbondskringen. Personeel heeft drie maanden op rij moeten wachten op zijn salaris. Het duurt de vakbonden allemaal veel te lang. En er is geen zekerheid over een snelle oplossing.
Handreiking
De enige handreiking die Muller kon doen, is de mogelijkheid opwerpen dat de Chinezen de augustus-lonen voorschieten. Maar ook dat ligt buiten zijn macht.
Afgelopen vrijdag waren de vakbonden duidelijk over hun intentie: dinsdag faillissement aanvragen als er dan nog steeds geen zicht op een oplossing is. Alle verhalen van Muller en zijn beroepsprocedure bij de rechter ten spijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten