Saab over de kop

Vandaag verschijnt ons boek 'Saab over de kop. De nederlaag van Victor Muller'. Hieronder staat een korte introductie en als speciale toegift het 'Woord vooraf'.

Met zijn kleine sportwagenfabriek Spyker neemt Victor Muller begin 2010 Saab over. Het is Muller als dealmaker bij uitstek. Slim combinerend past hij de diverse puzzelstukjes in elkaar. Het personeel van Saab onthaalt hem als een ware held. Een jaar later valt er echter weinig meer te juichen. Het opstarten van de autofabriek wordt onderschat. Daardoor rollen er te weinig Saabs van de band om te verkopen. Dat leidt al snel tot een nijpend geldgebrek. Leveranciers worden te laat betaald, personeel moet wachten op salaris en de autoproductie valt stil. Dat is het begin van een maandenlange doodsstrijd van het roemruchte Zweedse merk. Die wordt gekenmerkt door tegenstrijdige belangen en culmineert in onderling wantrouwen. Uiteindelijk rest Muller niets anders dan het faillissement van Saab aan te vragen. Het is een zware nederlaag voor de flamboyante entrepreneur die Spykers motto Nulla tenaci invia est via (Voor de aanhouder is geen weg onbegaanbaar) tot zijn lijfspreuk heeft gemaakt. Muller is terug bij af en de overlevingskunstenaar gaat noodgedwongen  verder met Spyker.

Rasoverlever Muller is kunstje nog niet verleerd

Victor Muller flikt het hem weer. Hij heeft wederom een financier gevonden om Spyker eentoekomst te geven. Het Chinese Youngman steekt 10 miljoen euro in het Nederlandse sportwagenmerk en zal daarnaast nog eens honderden miljoenen investeren in een nieuwe personenauto op basis van het bestaande Phoenix-platform.

Muller haalt door deze deal met Youngman zijn gelijk. Begin dit jaar stapten alle commissarissen en zijn medebestuurder Rob Schuijt op, omdat ze het niet meer zagen zitten met Spyker na het faillissement van Saab. Ze wilden de holdingmaatschappij Swedish Automobile (dat was toen nog de naam, later weer omgedoopt in Spyker) en dochtermaatschappij Spyker Automotive in surseance brengen. Victor Muller nam zich voor er alles aan te doen om te laten zien dat zijn keus om door te gaan met Spyker de juiste was.

Op dat moment lag Spyker feitelijk stil. De serieproductie van de Spyker C8 Aileron was niet van de grond gekomen door de financiële problemen bij Saab. Dit voorjaar is de assemblage terugverhuisd naar Zeewolde, maar Spyker had geen geld om echt te investeren in het opschalen van de productie en ontwikkeling van nieuwe modellen.

Met de miljoenen die Youngman nu fourneert, kan dat wel. Voor de C8 Aileron kan een nieuwe motor worden gevonden als vervanger van de aloude Audi-V8. De super suv D8 Peking-to-Paris wordt nu dan echt afgestoft om hem tot finale ontwikkeling en productie te brengen.

En direct schetst Muller weer grootste vergezichten. Hij verwacht zo’n 1.000 auto’s per jaar te verkopen van de C8 Aileron en de D8 suv samen.

Phoenix
Muller ziet het ook helemaal zitten met de nieuwe auto die op basis van het Phoenix-platform gaat verschijnen. Die maakt gebruik van al het werk (onderstel en ontwerp) dat al was gedaan voor de nieuwe Saab 9-3 die bedoeld was om in 2012 te verschijnen. Maar die er nooit kwam door het faillissement. Het design van dit nieuwe model is door Saab-ontwerper Jason Castriota, die door Muller naar Saab was gehaald, omgevormd tot een Spyker-ontwerp. Deze nieuwe auto wordt voor de massa, maar Muller wil hem hoger in de markt positioneren dan Saab.

De rechten op het Phoenix-platform berusten in de boedel van het failliete Saab Automobile ab, dat nog steeds een volledige dochter is van Spyker en waar Muller gewoon nog directeur van is. In die hoedanigheid heeft hij ook de claim van 3 miljard dollar bij General Motors neergelegd.

De rasoverlever Muller laat zien dat hij zijn kunstje nog niet verleerd is. Na het faillissement van Saab leek ook Spyker ten dode opgeschreven. Er was twee jaar lang weinig aandacht geschonken aan de sportwagens, omdat Saab alles opeiste.

Maar nu Muller alle tijd heeft voor zijn baby van weleer, pakt hij de draad gewoon weer op. En heeft hij Youngman aangehaakt voor zijn toekomstplannen. Hij was na het faillissement van Saab terug bij af, maar hij begint alweer op te stomen.

WTF: Spyker maakt winst

Het lijkt ongelooflijk, en je moet twee keer kijken of het er echt staat, maar Spyker heeft vorig jaar winst gemaakt. Onder de streep resteert over 2011 een winst van 16 miljoen euro. Dat is te danken aan Saab - nog gekker - want de winst komt voort uit een meevaller rond het faillissement van het Zweedse automerk. Victor Muller heeft in Zweedse media laten weten dat het afboeken van de verplichtingen aan General Motors een bate heeft opgeleverd. Het gaat daarbij om de preferente aandelen ter waarde van 326 miljoen dollar die GM aan Spyker gaf als onderdeel van de overnamedeal voor Saab begin 2010. Hoewel Muller aanvankelijk beweerde dat het 'keikard kapitaal' was, werd hij door de beursautoriteiten op de vingers getikt omdat het eenvoudigweg niets anders was dan een uitgestelde betaling, ofwel een verplichting. Zodoende moest het bedrag als schuld in de balans worden opgenomen. Eind 2010 stond hiervan nog 171 miljoen euro in de boeken. Als gevolg van Saabs faillissement kwam de verplichting te vervallen en kon het bedrag afgeboekt worden. Hoe de rekensom precies in elkaar zit, zullen we in het jaarverslag moeten lezen. Spyker's sportwagendivisie zelf maakte een operationeel verlies van 13,7 miljoen euro. Zoveel kost dus een stilstaande autofabriek voor een kleinschalige nichemarkt in één jaar.

Optimistisch
Vooruitkijkend naar 2012 valt op dat Muller weer als vanouds optimistisch is. Hij schetst vergezichten die weinig realistisch lijken, als je beseft dat de sportwagenfabriek al ruim twee jaar een slapend bestaan leidt. Muller denkt dit jaar 30 tot 40 Spyker C8 Ailerons te kunnen bouwen. Die zijn volgens het jaarbericht allemaal al verkocht. Er is vraag naar méér, stelt Muller, zonder concrete aantallen te noemen. Muller legt de beperkende factor bij zijn toeleverende carrosseriebouwer CPP Envisage, maar de echte beperkende factor is dat er al ruim twee jaar geen draaiende productie is geweest. Opnieuw opstarten vergt veel tijd. Dat heeft Muller zelf uitgelegd nadat in 2007 de productie ook al eens was stilgevallen. Toeleveranciers vullen hun eigen productiecapaciteit met ander werk, zodat bij een herstart een afnemer zijn plek opnieuw moet bevechten. Bovendien sleept het allemaal al zo lang, dat bepaalde onderdelen wellicht niet eens meer verkrijgbaar zijn. Bijvoorbeeld de motor - niet onbelangrijk in een auto. Audi heeft allang afscheid genomen van het 4.2 V8 motorblok zoals Spyker dat gebruikt. En Audi's nieuwste 4.0 V8 bi-turboblok krijgt Spyker niet. Een tijd geleden heeft Spyker op proef met V8's van General Motors geknutseld, maar het is onduidelijk of die in de Spykers terecht gaan komen.

Afgestoft
Hoewel de productie van de Aileron nog moet beginnen, heeft Muller de aloude D8 Peking-to-Paris suv ook weer afgestoft. Na 6 jaar ontwikkelingstijd (hij werd begin 2006 geïntroduceerd op de Autosalon van Genève)en nog eens 25 miljoen euro aan investering moet hij er kunnen staan, zei Muller er onlangs over. Muller ziet nog steeds markt voor zo'n mastodont. Hij niet alleen. In de Bentley suv concept die op de Autosalon van Geneve werd getoond en de kersverse Lamborghini Urus die vorige week op de autoshow in Beijing stond, ziet Muller de bevestiging van zijn eigen gelijk. Als die merken ruimte zien voor hun premium-suv's, dan is er ook plaats voor de Spyker D8, zo redeneert Muller. Maar eerst nog 25 miljoen euro zien te vinden. Sta er niet vreemd van te kijken als Muller ook hier een financiële verrassing heeft. Op de recente aandeelhoudersvergadering zinspeelde hij erop dat dit niet 25 miljoen cash hoeft te zijn, maar bijvoorbeeld ook licentiedeals met een bepaalde tegenwaarde kunnen zijn.

Moddergooien: wie heeft schuld aan ondergang Saab

"Bewindvoerder Guy Lofalk moet aansprakelijk worden gesteld voor de schade die hij Swedish Automobile heeft berokkend." "Nee, Victor Muller wist allang dat General Motors niet akkoord zou gaan met de Chinese ondernemingen Youngman en Pang Da als de nieuwe eigenaars van Saab."

Het was vanochtend een knap staaltje moddergooien in de rechtbank van het Zweedse Vänersborg. Daar moest Victor Muller –en met hem voormalig financieel directeur van Swedish Automobile Rob Schuyt, Saab’s hoofd techniek Mats Fägerhag en advocaat Guy Lofalk als bewindvoerder van Saab toen de onderneming in vrijwillige reorganisatie zat – opdraven om verantwoording af te leggen over het gevoerde reorganisatiebeleid en de failliete boedel van Saab. Het Zweedse automerk heeft een bedrijfsschuld van ongeveer 1,4 miljard euro en dat is volgens experts de grootste in de geschiedenis van Zweden.

Volgens Muller moet een claim aan het aan adres van Lofalk als bezitting aan de boedel van Saab worden toegevoegd. Hij vindt de vergoeding die Lofalk krijgt voor zijn periode als bewindvoerder, die Swedish Automobile (SWAN) moet betalen, onredelijk en stelt dat SWAN schade heeft geleden door de acties van Lofalk.

Lofalk op zijn beurt beweert, dat Muller wel degelijk op de hoogte was van het feit dat General Motors (GM) als voormalig eigenaar niet kon leven met de gedachte dat Chinese bedrijven Youngman en Pang Da Saab zouden overnemen. Muller verstrekte volgens hem verkeerde informatie en Youngman betaalde als overgebleven investeerder consequent te weinig en te laat. Als de rechter Lofalk in het gelijk stelt en vindt dat Muller de wet heeft overtreden, dan hangt de Nederlandse ondernemer/investeerder mogelijk een flinke straf boven het hoofd.

Ongenoegen
Muller heeft zijn ongenoegen over het opereren van Lofalk nooit onder stoelen of banken gestoken. Al eerder deed het Spyker-Saab Blog daarvan verslag (Lees ook: Muller en Lofalk op ramkoers). Wat Muller Lofalk kwalijk neemt, is dat hij werkte aan een deal waarin de Chinezen Saab volledig zouden overnemen (in plaats van een constructie waarin SWAN, Youngman en Pang Da elk een deelbelang zouden hebben).

Muller beweert altijd al gewaarschuwd te hebben dat GM nooit met een volledige overname akkoord zou gaan. Er lag een deal waarin Youngman en Pang Da respectievelijk 24 en 29,9 procent in Saab zouden nemen en SWAN de rest. Volgens Muller voldeed die deal aan de afspraken en had GM akkoord zullen gaan. Maar feit is, dat er niets van terecht is gekomen. GM liet destijds op zijn beurt nooit een serieus voorstel te hebben ontvangen.

Slechtst denkbare scenario volgens Muller
Op dit blog is al eerder uiteengezet dat een volledige overname van Saab het slechtst denkbare scenario voor Muller was. Swan zou dan zijn als holdingmaatschappij zijn grootste en belangrijkste bezit kwijt zijn en achterblijven met de verliesgevende sportwagendivisie Spyker (wat toen nog op de nominatie stond om verkocht te worden). SWAN zou dan niets meer zijn dan een lege huls en Muller zag zijn investering in SWAN/Saab in rook opgaan (uiteindelijk is dat laatste met het faillisement van Saab toch gebeurd).

Straatvechtersmentaliteit
Muller is strijdvaardig en legt ook een schadeclaim neer bij advocaat Lars-Henrik Andersson. Na het vertrek van Lofalk als bewindvoerder zou hij de zaak overnemen, maar Andersson trok zich uiteindelijk terug. Ook onderzoekt Muller of er meer claims voor contractbreuk en/of onrechtmatig handelen kunnen worden neergelegd. Het heeft er veel van weg dat Muller vecht om lijfsbehoud en gezichtsverlies. Het typeert hem: Muller geeft nooit op en laat een straatvechtersmentaliteit zien als hij -in zijn ogen- ongelijk krijgt.
Ondertussen strijd hij ook nog om het voortbestaan van Spyker, dat niet is verkocht en nog het enige is wat Muller overheeft.

Hopelijk leidt deze rechtszaak tot een antwoord op de vraag die altijd boven het faillissement van Saab is blijven hangen: waarom werd er een overnamedeal gewerkt met een Chinese partij als GM in the end met geen enkele Chinese partij akkoord zou gaan? Was dat tegen beter weten in, of niet?

Spyker leeft nog en wordt weer Spyker

Spyker staat niet met een stand op de Autosalon van Genève –topman Victor Muller zal er ongetwijfeld wel rondlopen- maar dat weerhoudt de Nederlandse autobouwer er niet van om traditiegetrouw met een persbericht te komen. Want zolang Spyker bestaat zorgt Muller er voor dat hij tijdens de belangrijke autobeurs wat te melden heeft.

Maandagavond kwam Swedish Automobile (Swan, de moedermaatschappij van Spyker en eerder ook van Saab) met een update over zijn financiële positie en zijn voortbestaan in het algemeen.

Het is nu ruim twee maanden na het faillissement van Saab en Swan-topman Victor Muller staat er alleen voor. In januari stapten alle commissarissen en de twee bestuursleden op, omdat ze van mening verschilden met Muller over de toekomst van Swan en Spyker. Wat is Muller van plan?

Overhouden
Spyker wordt niet verkocht. Anderhalf jaar geleden waren er plannen om de sportwagentak van Swan te verkopen om volledig op Saab te kunnen focussen. Eerst was CPP, de Britse automaker die de nieuwe Spyker C8 Aileron zou gaan bouwen, de koper. Maar later leek North Street Capital van de even onbekende als onvindbare investeerder Alex Mascioli er met de buit vandoor te gaan. Maar de verkoop bleek weinig concreet.

Spyker blijft nu in handen van Swan. Dat is logisch wil Muller nog iets overhouden. Zou Spyker worden verkocht dan is holdingmaatschappij Swan niets meer dan een lege huls (omdat Saab ook al weg is).
En de productie keert terug naar Zeewolde. Najaar 2009 verhuisde Spyker zijn productie juist van Zeewolde naar CPP in het Britse Coventry om kosten te besparen (efficiënter produceren, veel onderdelen van een Spyker komen uit het Verenigd Koninkrijk).

Maar CPP verkeert zelf in financiële problemen. Wrang detail in dit opzicht: de Spyker Aileron is bij CPP nooit in serieproductie gegaan, wat wel de bedoeling was. CPP heeft daarvoor geïnvesteerd in gereedschappen en mallen. Maar door financiële problemen bij Saab/Swan zijn er van de Aileron tot nu toe maar een handvol exemplaren gebouwd.

Naast de C8 Aileron staat ook de super SUV D8 Peking-to-Paris nog steeds op het programma. Spyker zoekt nog steeds financiering om dit model in productie te nemen dat al zes jaar geleden op de Autosalon van Genève werd geïntroduceerd.

Omdopen
Swan wil zich weer omdopen in Spyker. Ook dat is logisch want na het faillissement van Saab is er niets ‘Swedish’ meer aan de onderneming. En Muller heeft een nieuwe president en –vooralsnog- enig lid van de raad van commissarissen op het oog: Martin E. Button. De Amerikaan met een im- en exportbedrijf is een oude bekende en werkte in 2006 voor Spyker als verantwoordelijke voor de Noord-Amerikaanse activiteiten.

Verder geeft Swan aan dat het stappen heeft genomen om de onderneming weer financieel gezond te maken. Er is een principeakkoord met de kredietverstrekkers over uitstaande leningen, die het bedrijf deels aanging voor de aankoop van Saab in 2010. Deze leningen worden omgezet in aandelen tegen een prijs van 0,50 euro per aandeel.
Daarmee zou het aandelenkapitaal van Swan groeien van 75 miljoen tot 500 miljoen. Aandeelhouders krijgen hiermee een enorme verwatering van hun belang voor hun kiezen, maar daar zijn ze de laatste jaren wel aan gewend geraakt. Een beproefd financieringsmiddel van Muller is het laten draaien van de aandelenpers.

Met het omzetten van de converteerbare leningen komt Muller’s belang in Swan boven de 30 procent uit waarbij het verplicht is een bod te doen op alle uitstaande aandelen. Zover wil hij het niet laten komen en Muller neemt dan ook maatregelen om zijn belang onder de 30 procent te houden.

Op 17 april beslissen Swan’s aandeelhouders over de naamsverandering, herfinanciering en nieuwe commissaris op een buitengewone aandeelhoudersvergadering. Op 27 april publiceert Swan, tegen die tijd mogelijk Spyker, zijn jaarverslag.

Terug bij af
Victor Muller is terug bij af. Bij Spyker zijn de problemen vergelijkbaar met Saab. Er zijn twee jaar lang nauwelijks auto’s gemaakt en Muller moet de productie weer op zien te starten. Spyker heeft twee jaar stilgelegen en Muller moet potentiële nieuwe bestuursleden, dealers en klanten weer overtuigen en geld vinden om nieuwe modellen te ontwikkelen. Maar dat kan hij als de beste.

Muller neemt toekomst Spyker zelf ter hand

Het is bekend dat Victor Muller nooit opgeeft. Nu zijn rol bij Saab is uitgespeeld, wijdt hij zich weer aan Spyker. De voorgenomen verkoop aan North Street Capital (NSC) is afgeketst omdat deze investeringsmaatschappij zich heeft teruggetrokken. Volgens Muller wordt nu met een andere Amerikaanse partij uit Californië gesproken.

Maar misschien komt daar wederom niets van terecht of wil Muller helemaal niet meer verkopen. In de persberichten van vandaag zet hij de deur wagenwijd open voor voortzetting van Spyker onder het beursfonds Swedish Automobile. Hij denkt zelfs aan expansie door overnames. Muller denkt ook over de financiering daarvan. Precies daarover raakte hij in conflict met zijn commissarissen en zijn CFO.

Steeds dubieuzer
Kennelijk bekokstooft Muller iets waar de anderen zich absoluut niet in kunnen vinden. Dat is eigenlijk best begrijpelijk. Terugkijkend naar de afgelopen jaren, is te zien hoezeer Muller steeds exotischere en dubieuzere financiers zoekt. Dat proces hebben we uitgebreid beschreven in ons boek Spyker. Een dollemansrit. Het begon bij weliswaar eigengereide, maar gerespecteerde ondernemers als John de Mol en Marcel Boekhoorn. Een gerenommeerde investeerder als Mubadala sloot zich aan. Ook Michiel Mol past in het rijtje. Allengs kwamen er minder gerespecteerde partijen. George Toth bijvoorbeeld.

Toen Vladimir Antonov aan boord kwam als financier, begaf Muller zich definitief op een hellend vlak. Het onduidelijke verleden van de jonge Rus en zijn razendsnel vergaarde vermogen, zorgde ervoor dat andere potentiële investeerders niet met Muller in zaken wilden. Die partijen kregen gelijk toen Antonov in de cel belandde wegens fraude en zijn bank werd genationaliseerd.

Opdrogen
Mullers potentiële geldbronnen droogden op. Zodoende kwam hij voor de verkoop van Spyker bij de Amerikaan Alex Mascioli. Hij is de man achter North Street Capital over wie amper iets bekend is, behalve dat hij amateur-coureur is en weleens met de politie in aanraking is geweest. Betalen deed hij echter niet, zodat de principe-verkoopovereenkomst geruisloos van tafel verdween.

Welke figuren bij de huidige stand van zaken geld zouden willen steken in Spyker, is een raadsel. Wat Muller ook van plan is, het is iets waar de rest van de bedrijfstop niet aan wil.

Om de lopende zaken te bekostigen, doet Spyker een beroep op de faciliteit van financier GEM die cash geeft in ruil voor aandelen. Er worden 2,5 miljoen aandelen uitgegeven. Bij een koers van paar dubbeltjes levert dit tussen 500.000 en 600.000 euro op. De faciliteit is nog van kracht, al zal GEM niet echt zitten te wachten op een zak aandelen in een zieltogend beursfonds.

Nieuwe vlucht naar voren
Opschalen door overname van een (al dan niet evenzeer kwakkelend) onderneming is een rode draad in Muller stijl van ondernemen. Het gebeurt altijd met geld van anderen. Zo'n stap is een vlucht naar voren om de problemen bij het eigen bedrijf te maskeren of proberen te stelpen met geld dat via de overname binnenkomt. De overname van het Midland Formule 1-team was zoiets, en Saab was dat ook.

Het is een riskante manier van ondernemen. En eentje die zelden slaagt, getuige de snelle verkoop van het F1-team en het faillissement van Saab. De lamme wil de blinde helpen. Maar in plaats van dat de een de ander helpt, worden de problemen twee keer zo groot.

De vraag is wat Muller nog meer in het vizier heeft om over te nemen. Delen van de Saab-boedel misschien. Dat moet dan indirect, in de vorm dat een investeerder die delen koopt en ze onderbrengt in het beursfonds Swedish Automobile.

Lotus
Of is het Lotus. Recent gingen er geruchten dat de Britse sportwagenfabrikant te koop zou komen. In ieder geval hebben de Britten dringend geld nodig. De modellen van Lotus en de engineering capacity zouden een mooie aanvulling zijn op de Spyker-sportwagens. Maar dan moet er wel veel geld bij en dat hebben Spyker en Lotus allebei niet.

Saillant is dat Muller in 2007, toen de geldproblemen met het Formule 1 team op zijn ergst waren, daadwerkelijk dacht aan een overname van Lotus. Spyker heeft al jaren nauwe banden met Lotus voor de ontwikkeling van zijn sportwagens. Al zullen die wat losser zijn geworden sinds er bij Spyker de afgelopen twee jaar nauwelijks iets is gebeurd.

Oude getrouwen laten Muller in de steek

Dat Victor Muller veel bondgenoten verslijt wisten we, maar nu verdwijnen er wel heel veel tegelijk. Alle commissarissen en medebestuurder/CFO Rob Schuijt stappen met onmiddellijke ingang op bij Swedish Automobile (hierna wordt deze holdingmaatschappij gewoon weer Spyker genoemd - zoals voorheen- omdat er na het faillisement van Saab weinig Zweeds meer aan is).

Het opvallendst is het vertrek van president-commissaris Hans Hugenholtz. Hij was vanaf het prille begin bij Spyker betrokken. Zo investeerde hij in Spyker vóór de beursgang en nam hij met Spyker deel aan de 24 Uur van Le Mans. Bij de beursgang in 2004 werd hij commissaris en later president-commissaris. Hij gold als vertrouweling van Muller en is net zo'n grote autofanaat.

Ongebruikelijk
Voor een beursfonds is het zeer ongebruikelijk dat bij een conflict de bestuurder wint in plaats van de commissarissen. Alleen bij een verwoede machtsstrijd gebeurt zoiets. De commissarissen houden toezicht en grijpen in als het in hun ogen niet goed gaat. Desnoods vervangen ze het bestuur. Niet andersom.

Wie de historie van Muller kent, zal niet echt verrast zijn dat juist hij erin slaagt zijn commissarissen te wippen. In de afgelopen tien jaar heeft hij een spoor van zakenpartners en investeerders achter zich gelaten met wie hij eerst dikke maatjes was maar die vroeg of laat in ongenade vielen. Dat begon al met Spyker-ontwerper Maarten de Bruijn. En later onder andere Michiel Mol. Een CFO houdt het de laatste jaren bij Spyker gemiddeld één jaar vol. Er zijn maar weinig mensen die overweg kunnen met Mullers zeer dominante stijl. Hugenholtz heeft het dus bijzonder lang uitgehouden naar de maatstaven van Muller.

Conflict
De kern van het conflict spitst zich toe op de toekomst van Spyker. Nu Saab weggevallen is, en de verkoop van Spyker op zich laat wachten, lijkt Muller ervoor te kiezen om zelf met Spyker verder te gaan. Daarbij haalt hij zijn oude truc weer tevoorschijn: een kwakkelend bedrijf oppoetsen door er een ander bedrijf bij te kopen met geld van een externe investeerder. De overname van Saab was net zo'n vlucht naar voren.

Het lijkt erop dat Mullers getrouwen genoeg hebben van zijn ondernemingsmodel dat gebaseerd is op wankele projecties en aannames. Ze zullen hem gewaarschuwd hebben, het hem afgeraden hebben en geprobeerd hem op andere gedachten te brengen. Maar dat lukt niet bij Muller. Als hij ergens in gelooft, is hij daar niet van af te brengen. Iedereen die niet met hem meegaat in zijn ideeën, laat hij vallen. Nu dus zelfs al zijn naaste collega's in de top. Waaronder een van zijn oudste getrouwen. Muller staat er weer alleen voor. Net als op het laatst bij Saab.