Uitgerekend op zijn 54ste verjaardag moet Victor Muller deze fikse tegenslag incasseren. Want ook al zal de flamboyante entrepreneur dat nooit willen toegeven, het verdwijnen van de beursnotering is een zware klap voor hem. Muller verliest er zijn belangrijkste financieringsmiddel mee.
In de afgelopen jaren was de beursnotering een dankbaar object om investeerders mee te binden. In ruil voor een kapitaalinjectie kregen ze steevast een flink pakket aandelen. Dat gebeurde bijvoorbeeld met Michiel Mol in 2006 en anderhalf jaar later met Vladimir Antonov.
Ook werden leningen veelal omgezet in aandelen. Dat gebeurde zelfs nog na de afwikkeling van het faillissement van Saab in 2011, toen leningen van Muller zelf en van zijn oude vriend Pieter Heerema werden geconverteerd. Dat leidde tot een astronomische verwatering. Het aantal uitstaande aandelen per ultimo 2012 was 149 procent hoger dan het aantal eind 2004.
De historie van de beurskoers en de bepalende momenten voor het koersverloop is op dit blog geschetst in twee artikelen (Spyker aan de beurs deel 1: 2004-2007 en Spyker aan de beurs deel 2: 2008-2013).
Toen Spyker in 2004 naar de beurs ging, was het daar nog nauwelijks rijp voor. Het bedrijf verkeerde in de pioniersfase waarin nog volop aan de auto's werd ontwikkeld en het dealernetwerk nog vorm moest krijgen. Het was eigenlijk te vroeg. Maar Muller wilde per se een beursnotering, omdat dat voor hem een belangrijk kwaliteitsstempel was. Een notering hebben is een bewijs van kwaliteit voor potentiële investeerders en klanten.
Muller wilde de beursnotering ook om zijn eigen investering te kunnen verzilveren. Vanaf 1999 had hij miljoenen euro's eigen geld in de oprichting van Spyker gestoken. Door naar de beurs te gaan, hoopte Muller uiteindelijk te kunnen cashen. Om die reden heeft hij altijd een controlerend belang in Spyker gehouden. En ook om die reden wilde Muller financieringsoperaties altijd per se via het beursfonds Spyker laten lopen, en niet op andere niveaus, zodat zijn aandelenpakket waarde zou blijven behouden. Maar helaas voor Muller heeft het niet zo mogen zijn.
De manier waarop Spyker nu van de beurs af gaat, is vrij uitzonderlijk. Doorgaans komt een notering ten einde omdat een bedrijf wordt overgenomen, hetzij door een branchegenoot, hetzij door private equity. Maar dat Euronext de notering eigenhandig doorhaalt, omdat het bedrijf in kwestie zijn zaakjes niet op orde heeft, dat komt bijna nooit voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten